Het is toch niet normaal dat ik dat niet kan?!

Mensen met autisme, jong en oud, zijn vaak gaan geloven dat zij niet oké zijn, zoals zij zijn. Vanaf jonge leeftijd hebben zij te horen gekregen dat ze anders moeten zijn en dat wie zij zijn niet genoeg is. Zij ervaren zichzelf niet als een prachtig, bijzonder en authentiek mens, maar eentje die niet voldoet.

De woorden en houding van afwijzing hebben zich diep in het wezen van deze mens genesteld en ervoor gezorgd dat de verbinding met innerlijke kracht, met innerlijk weten aangetast is geraakt. De behoefte van ons allemaal is je gezien en gekend te weten en dat is echt het enige dat genezend werkt.

In het contact met leerlingen, met ouders, met cliënten, vraagt het van mij om onvoorwaardelijk en met volle aandacht aanwezig te zijn. Ik hoef niet met oplossingen te komen, tenslotte heeft ieder mens een diep innerlijk weten. Ik hoef je daar enkel aan te herinneren, naar je te luisteren; naar die innerlijke stem die wil klinken.

Dus prachtig mens, schuif aan, de thee met chocola staat voor je klaar!